មុខរបរផលិតធូបតាមបែបប្រពៃណីរបស់ជនជាតិ នុងអាន

វិចិត្រការិនី ទ្រៀវ ធីវូយ អាយុ ៦៧ ឆ្នាំ នៅឃុំ ធន់ហ្វា (ទីក្រុង កឹនធើ) ត្រូវបានគេស្គាល់ថាជា "អ្នករក្សាភ្នក់ភ្លើង" នៃរបរប្រពៃណីគូរគំនូរលើកញ្ចក់ លក្ខណៈសិល្បៈដ៏ល្អឯករបស់វប្បធម៌ខ្មែរ ណាមបូ (ភាគខាងត្បូងនៃប្រទេសវៀតណាម)។ ឆ្លងតាមរយៈស្នាមគូរដ៏ប៉ិនប្រសប់ លោកស្រីបានបង្ហាញឡើងវិញនូវគំនូររូបព្រះពុទ្ធ ពាំនាំមកនូវតម្លៃសិល្បៈ និងពោរពេញទៅដោយលក្ខណៈខាងមនោវិញ្ញាណ ព្រមទាំងជម្រុលទឹកចិត្តចំណាប់អារម្មណ៍អោយក្មេងៗ ជំនាន់ក្រោយ រួមចំណែករក្សាសម្រស់ពណ៌ដ៏ល្អឆើតនៃគំនូរកញ្ចក់ ខ្មែរ កំពុងមិនសូវមានអ្នកគូរគំនូរហត្ថកម្មនេះទៀតឡើង។

របរកុម្ភការភ័ណ្ឌ មីធៀន ឃុំ ប៊ិញសឺន ខេត្ត ក្វាងង៉ាយ ទើបតែបានក្រសួងវប្បធម៌ កីឡា និងទេសចរណ៍ទទួលស្គាល់ជាបេតិកភណ្ឌវប្បធម៌អរូបីជាតិតាមសេចក្តីសម្រេចចិត្តលេខ 2208/QĐ-BVHTTDL។

ព្រូនបាយ បាក់ហា - ផលិតផលពិសេសប្រចាំតំបន់ដ៏ល្បីឈ្មោះ នៃតំបន់ភ្នំ ឡាវកាយ លេចធ្លោដោយមានរសជាតិផ្អែមស្រាល ស្រួយ និងដិតដោយឱជារសព្រៃភ្នំ តីបាក់ (ភូមិភាគពាយ័ព្យ)។

សម្រាប់ប្រជាជននៅតំបន់វាលទំនាបទន្លេ គឺវឡុង ជាពិសេសគឺបណ្តាមូលដ្ឋានទាំងឡាយនៅតំបន់ប្រភព​ព្រំដែននៃភាគនិរតីដូចជា អានយ៉ាង ដុងថាប រដូវទឹកជំនន់មកដល់នាំយកមកនូវភោគផលត្រី បង្គាបង្កងជាច្រើន ប៉ុន្តែ​អ្វីដែលប្រជាជន​ទន្ទឹងរង់ចាំបំផុតនោះគឺត្រី លេញ ជាអាហារពិសេសដ៏ល្បីដាច់ដោយឡែក​ហើយត្រូវបានរកឃើញ​នៅតែក្នុងតំបន់ខាងលិចនៃភាគខាងត្បូងរបស់ប្រទេសតែប៉ុននោះ។

នៅ វិញឡុង ភូមិសិប្បកម្មធ្វើនំអន្សម ត្រាកួន (ឃុំ វិញគីម) បានទាក់ទាញអតិថិជនកាន់តែច្រើនពីមួយថ្ងៃ​ទៅមួយថ្ងៃទាំងក្នុងនិងក្រៅខេត្ត ដោយបញ្ជាក់ពីប្រជាប្រិយភាពរបស់ខ្លួនអាស្រ័យដោយសិប្បកម្មបានកែលម្អ​ទាំងគុណភាព និងគំរូម៉ូដដោយឥតឈប់ឈរ។

ជាមុខអាហារពិសេសប្រចាំតំបន់ដ៏ល្បីឈ្មោះរបស់ខេត្ត ត្រាវិញ (ឥឡូវនេះចំណុះខេត្ត វិញឡុង) នំបញ្ចុកទឹកសម្លដិតដោយរសជាតិតំបន់ភូមិភាគ ជាការជ្រួតជ្រាបវប្បធម៌រវាងបណ្តាជនជាតិ វៀតណាម - ចិន - ខ្មែរ ទៅវិញទៅមក។

កសិកម្មជាមុខព្រួញសេដ្ឋកិច្ចរបស់ខេត្ត ឡឹមដុង ក្នុងនោះមានវិស័យកែច្នៃកសិផល។ នាពេលកន្លងទៅ អង្គភាព សហគ្រាសជាច្រើនបានផ្តោតសំខាន់វិនិយោគលើបច្ចេកវិទ្យា បច្ចេកទេសកែច្នៃស៊ីជម្រៅ រួមចំណែកបង្កើតទិសដៅប្រកបដោយចីរភាពសម្រាប់ផ្នែកកសិកម្មមូលដ្ឋាន។

សាយភាយទូលំទូលាយដល់ជាច្រើនសហគ្រាសខ្នាតមធ្យមនិងតូច ក្រុមសហការ កម្មវិធីឃុំមួយផលិតផលមួយ (OCOP) ដោយមានបណ្តាផលិតផលត្រូវបានទទួលស្គាល់សម្រេច OCOP របស់ខេត្ត ត្រាវិញ កាន់តែបញ្ជាក់ប្រជាប្រិយភាព គុណភាព ជំហរនៅលើទីផ្សារពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃ។

នាថ្ងៃទី ១០ ខែ ឧសភា កន្លងទៅ គណៈកម្មាធិការប្រជាជនខេត្ត ក្វាងណាម បានសហការជាមួយក្រសួងសុខាភិបាលរៀបចំកិច្ចប្រជុំអនុវត្តសេចក្តីសម្រេចចិត្តលេខ 463/QD-TTg ចុះថ្ងៃទី ២៨ ខែ កុម្ភៈ ឆ្នាំ ២០២៥ របស់នាយករដ្ឋមន្ត្រីនៃរដ្ឋាភិបាលអនុម័តលើគម្រោង “អភិវឌ្ឍន៍និងបង្កើតមជ្ឈមណ្ឌលឧស្សាហកម្មរុក្ខោសថខេត្ត ក្វាងណាម មានយិនសិន ង៉ុកលិញ ជាដំណាំចម្បង”។

ខេត្ត ដាក់ឡាក់ ត្រូវបានប្រសិទ្ធនាមជា "ធានីកាហ្វេ" របស់ វៀតណាម ដោយសារតែផ្ទៃដីនិងបរិមាណផល តែងតែនាំមុខគេទូទាំងប្រទេស។ ក្នុងគោលបំណងឧទ្ទេសនាមផ្សព្វផ្សាយកាហ្វេ បួនម៉ាធួត ខេត្តបានរៀបចំពិធីបុណ្យកាហ្វេ បួនម៉ាធួត លើកទី ៩ ដោយរំពឹងថាបន្តរួមចំណែកលើកកម្ពស់កម្រិតតម្លៃកាហ្វេ វៀតណាម។ល។

ដោយមានសក្តានុភាព ឧត្តមភាពពីដីធ្លីនិងអាកាសធាតុ ដៀនបៀន ជាខេត្តមួយក្នុងចំណោមខេត្តត្រូវបានក្រសួងកសិកម្មនិងអភិវឌ្ឍន៍ជនបទអនុម័តគម្រោងអភិវឌ្ឍន៍ដំណាំចំបក់បារាំងតំបន់ តីបាក់ (ភាគពាយ័ព្យ) និង តីង្វៀន ដល់ឆ្នាំ ២០២០ សក្តានុភាពអភិវឌ្ឍរហូតដល់ឆ្នាំ ២០៣០។

ទន្លាប់ព្យួរហាលខ្យល់ ភូឡុក គឺជាផលិតផលរបស់សិប្បកម្មទន្លាប់ព្យួរហាលខ្យល់ ភូឡុក ទីក្រុង ដាឡាត (ខេត្ត ឡឹមដុង)។ នៅទីនេះ ផ្លែទន្លាប់ក្រោយពេលបែងចែកប្រភេទ ទំហំខ្នាត កម្រិតរឹងនឹងត្រូវបានកែច្នៃបឋម សម្លាប់មេរោគរួចហើយព្យួរឡើងលើធ្នើរ ដាក់បញ្ចូលទៅតំបន់សម្ងួតខ្យល់។ ក្រោយរយៈពេលប្រហែល ២០ ថ្ងៃ អំបែងទន្លាប់ទាំងនេះ ត្រូវបានប្រមូលផល វេចខ្ចប់ បឺតសុញ្ញាកាសដើម្បីផ្គត់ផ្គង់សម្រាប់អតិថិជន។

អនុវត្តកម្មវិធី "ឃុំមួយផលិតផលមួយ" (កម្មវិធី OCOP) មានមូលដ្ឋានជាច្រើននៅភូមិសាស្រ្តខេត្ត ប៊ិញភឿក បានជំរុញមាំការទាញយកតម្លៃផលិតផលពីកសិផល កសាងពាណិជ្ជសញ្ញា OCOP ប៊ិញភឿក ពីមួយជំហានទៅមួយជំហាន។

ឃុំ មីហ្វា ទីរួមខេត្ត ប៊ិញមិញ ខេត្ត វិញឡុង ជាច្រើនឆ្នាំមកទល់ពេលនេះល្បីឈ្មោះដោយមានមុខរបរធ្វើហុកគី (ពពុះសណ្តែក)។ តាមចាស់ៗ ក្នុងឃុំឲ្យដឹងថា របរធ្វើហុកគីនៅភូមិ មីហ្វា បានកកើតឡើងនិងអភិវឌ្ឍប្រហែល ១០០ ឆ្នាំហើយ។

ក្រោយរយៈពេល ៦ ឆ្នាំដាក់ដំណើរការកម្មវិធី "ឃុំមួយផលិតផលមួយ" (OCOP) ខេត្ត បាកលៀវ មានផលិតផល OCOP បានទទួលស្គាល់ចំនួន ១៣២ ក្នុងនោះមានចំនួន ៣៣ ផលិតផលសម្រេចបានស្តង់ដារផ្កាយ ៤ និងចំនួន ៩៩ ផលិតផលសម្រេចបានស្តង់ដារផ្កាយ ៣។ លោក ដាំង មិញផាប នាយសាខានាយកដ្ឋាន អភិវឌ្ឍន៍ជនបទខេត្ត បាកលៀវ បានឲ្យដឹងថា ដើម្បីអតិថិជនស្គាល់ផលិតផល OCOP ខេត្តបានដាក់ដំណើរការសកម្មភាពផ្សព្វផ្សាយ ជំរុញពាណិជ្ជកម្មជាច្រើន បង្កើតលក្ខខណ្ឌសម្រាប់នីតិបុគ្គល OCOP ចូលរួមផ្សារណាត់ថ្នាក់ខេត្ត ថ្នាក់តំបន់ ថ្នាក់ជាតិក៏ដូចជាអន្តរជាតិ។

ស្ថិតក្នុងខ្សែព្រឹត្តិការណ៍នៃកម្មវិធីទេសចរណ៍ "ឆ្លងតាមរយៈតំបន់បេតិកភណ្ឌ វៀតបាក់ លើកទី ១៥ - បាក់កាន ឆ្នាំ ២០២៤ ទិវាបុណ្យកសិផល OCOP (កម្មវិធីឃុំមួយផលិតផលមួយ) និងវប្បធម៌ភោជនាហារខេត្តទាំង ៦ វៀតបាក់ រួមមាន៖ បាក់កាន ថាយង្វៀន ត្វៀនក្វាង ហាយ៉ាង ឡាងសឺន និង កាវបាំង ទើបតែប្រព្រឹត្តឡើងនៅខេត្ត បាក់កាន។

បន្តអភិរក្ស និងអភិវឌ្ឍលក្ខណៈប្រពៃណីនីមួយៗនៃភូមិរបរផលិតម្រ័ក្សណ៍ខ្មុក តឿង ប៊ិញហៀប កន្លែងត្រូវបានចាត់ទុកថាជាភូមិដ៏ចំណាស់ជាងគេមួយក្នុងខេត្ត ប៊ិញយឿង ត្រូវបានឆ្លងកាត់បង្កបង្កើតឡើងនិងអភិវឌ្ឍន៍រាប់រយឆ្នាំ។ ត្រូវបានទទួលស្គាល់ជាបេតិកភណ្ឌវប្បធម៌អរូបីជាតិតាំងពីឆ្នាំ ២០១៦ ភូមិរបរនេះមិនត្រឹមតែជាកន្លែងផលិតបណ្តាវណ្ណកម្ម​ម្រ័ក្សណ៍ខ្មុកដ៏វិសេសវិសាលប៉ុណ្ណោះទេ ថែមទាំងជាកន្លែងចិញ្ចឹមបីបាច់ប្រភពជីវិតអោយកម្មកររាប់ពាន់នាក់ និងរួមចំណែកដល់សេដ្ឋកិច្ចក្នុងមូលដ្ឋានផងដែរ។

ក្ដាប់បានតម្រូវការអតិថិជនអំពីផលិតផលស្អាត សុវត្ថិភាព បង ង្វៀន វៀតឡឹម នាយកក្រុមហ៊ុន សឺនយឿង ហ្គ្រីនហ្វាម នៅភូមិ កីគ្វាវ ឃុំ ខាងញឹត ស្រុក សឺនយឿង (ខេត្ត ត្វៀនក្វាង) បានបង្វែរទិសដៅពីដាំបន្លែជលវប្បកម្មមកដាំត្រសក់ផ្អែមសំណាញ់ ក្នុងផ្ទះសំណាញ់ សម្រេចបានប្រាក់ចំណូលរាប់ពាន់លានដុងក្នុងមួយឆ្នាំ។

ស្រុកព្រំដែន ផុងថូ ជាស្រុកមួយក្នុងចំណោមស្រុកទាំងបួននៃខេត្ត ឡៃចូវ ត្រូវបានធម្មជាតិអំណោយផលប្រទានអោយតែចំណាស់ជាច្រើនដើមក្រោមដងព្រៃស្រោងធម្មជាតិ។ បច្ចុប្បន្នស្រុកមានតែចំណាស់ប្រហែល ៨.០០០ ដើមហើយជាមូលដ្ឋានមានចំនួនដើមតែចំណាស់ច្រើនជាងគេបំផុតនៅខេត្ត។

របរផលិតទឹកត្រីប្រពៃណីនៅទីក្រុងឆ្នេរសមុទ្រ ផានធៀត (ខេត្ត ប៊ិញធន់) មានប្រវត្តិរាប់រយឆ្នាំមកហើយ។ ទឹកត្រីនៅទីនេះត្រូវបានចម្រាញ់សុទ្ធសាធដោយមានសារធាតុផ្សំអំបិលគ្រាប់និងត្រីបណ្តូលអំពៅត្រូវបាននេសាទនៅដំបន់សមុទ្រនៃមូលដ្ឋាន។

ម៉ែនម៉ែន ជាភោជនាហារប្រចាំថ្ងៃរបស់បងប្អូនជនជាតិ ម៉ុង។ ដើម្បីទទួលបាន ម៉ែនម៉ែន មួយចានដ៏ឆ្ងាញ់ បងប្អូនជនជាតិត្រូវជ្រើសរើសគ្រាប់ពោតណាមូលនិងថ្លោសបំផុត មិនមានដង្កូវ មិនដុះផ្សិត ហាលស្ងួតរួចយកទៅកិន។

ក្រោយរយៈពេលជាង ៥ ឆ្នាំដាក់ដំណើរការកម្មវិធី "ឃុំមួយផលិតផលមួយ" (OCOP) ខេត្ត ដាក់ណុង បានបង្កើតចេញផលិតផលទំនិញ មានគុណភាពខ្ពស់ជាច្រើន មានលក្ខណៈដាច់ដោយឡែករបស់ខេត្ត។ ផលិតផល OCOP ជាច្រើនរបស់ខេត្ត ដាក់ណុង បញ្ជាក់បានពាណិជ្ជសញ្ញា គុណភាព រួមចំណែកលើកកម្ពស់កម្រិតតម្លៃកសិផល ដាក់ណុង។

រកឃើញប្រភេទ ភើរីឡា (Perilla) អន្តោគ្រាម តាភីន មានគុណភាពលេចធ្លោ ជាងគេបើធៀបជាមួយនឹងបណ្តាប្រភេទ ភើរីឡា ត្រូវបានដាំនៅតំបន់ទំនាប អ្នកស្រី ត្រឹន អាញ់ស៊ន់ នៅភូមិ សាសែង ឃុំ តាភីន ទីរួមខេត្ត សាប៉ា (ខេត្ត ឡាវកាយ) បានក្លៀវក្លាហ៊ានបង្កើតសហករណ៍ សាប៉ា Secrets។

ខូវសែន គឺជាប្រភេទនំពិសេសដាច់ដោយឡែករបស់ជនជាតិ ថៃ ស នៅទីរួមខេត្ត មឿងឡាយ (ខេត្ត ឌៀនបៀន)។ នំនេះជាធម្មតាត្រូវបានធ្វើក្នុងរយៈពេលចាប់ពីខែទី ១០ ដល់ខែទី ១២ (ចន្ទគតិ) ជារៀងរាល់ឆ្នាំ។

​ដោយមានគោលបំណងលើកកម្ពស់តម្លៃកសិផល វៀតណាម អ្នកគ្រូ បាច់ ធីគីមង៉ឹន គ្រូបង្រៀនគីមីវិទ្យានៃអនុវិទ្យាល័យទីរួមស្រុក ជូ ស្រុក លុកង៉ាន (ខេត្ត បាក់យ៉ាង) បានស្រាវជ្រាវនិងផលិតដោយជោគជ័យនូវផលិតផលទឹកខ្មេះពីផ្លែគូលែន។

វាលទំនាបទន្លេ គឺវឡុង មានផលិតផលពិសេសប្រចាំតំបន់ មុខម្ហូបល្បី ឈ្មោះជាច្រើន ក្នុងនោះមាននំកំប៉ុង (បាញ់កុង) ដាយតឹម ផងដែរ។ នេះគឺជា មុខម្ហូបមានតាំងពីយូរយារណាស់មកហើយ លក្ខណៈពិសេស ដាច់ដោយឡែក របស់បងប្អូនជនជាតិ ខ្មែរ នៅឃុំ ដាយតឹម ស្រុក មីស្វៀន (ខេត្ត សុកត្រាំង)។

ដំណើបតាន មឿងវ៉ា ជាពូជស្រូវពិសេសប្រចាំតំបន់របស់ស្រុក សូបកូប (ខេត្ត សឺនឡា)។ ត្រូវបានសាបព្រោះលើវាលស្រែទីកណ្តាលឃុំ មឿងវ៉ា ប្រភេទ ដំណើបនេះកាន់តែផ្តល់ទិន្នផលនិងគុណភាពខ្ពស់ជាង។

ខេត្ត កាវបាំង មិនត្រឹមតែល្បីឈ្មោះដោយមានកេរដំណែល រមណីយដ្ឋានដ៏មហាសាលជាច្រើនប៉ុណ្ណោះទេ ថែមទាំងត្រូវបានមនុស្សម្នាជាច្រើនដឹងឮដល់តាមរយៈមុខម្ហូបដ៏ឆ្ងាញ់ ទាក់ទាញ ក្នុងនោះមានចាហួយខ្មៅ ទៀតផង។

ក្នុងចំណោមមុខម្ហូបសាមញ្ញជាច្រើនត្រូវបានកំណត់នាមដ្ឋាន មី ក្វាង ត្រូវបានអង្គការឯតទគ្គកម្មទ្វីបអាស៊ីបង្កើតកំណត់ត្រាជាមុខម្ហូបមួយក្នុងចំណោមមុខម្ហូប វៀតណាម ទាំង ១២ សម្រេចបាន "តម្លៃភោជនាហារទ្វីប អាស៊ី"។

ជីវភាពរស់នៅរបស់ជនជាតិ សេដាំង ផ្សារ ភ្ជាប់ជាមួយព្រៃភ្នំ ស្រែចម្ការបានជាភោជនាហារ មានលក្ខណៈដ៏ល្អឯក សម្បូរទៅដោយអត្ត សញ្ញាណ។ ចំពោះជនជាតិ សេដាំង អង្ករខ្សាយ គឺជាស្បៀងអាហារចម្បង។ ក្នុងមួយថ្ងៃ ពួក គាត់ទទួលទានអាហារពីរពេលជា សំខាន់អាហារ ពេលព្រឹកនិងអាហារពេលល្ងាច។ អង្ករត្រូវ បានចម្អិនជាបាយដោយវិធីផ្សេងៗ គ្នា ជាទូទៅ គឺប្រើឆ្នាំងនិងដាក់ក្នុងបំពង់ឫស្សី។