ភូមិ ស៊ីថយ មាន ២១៩ គ្រួសារ ភាគច្រើនជាជនជាតិ បាណា (ស្មើនឹង ៩៥%)។ វិជ្ជាជីវៈតម្បាញសំពត់សង្គិមនៅទីនេះត្រូវបានបង្កើតឡើងមុនឆ្នាំ ១៩៤៥ ដើម្បីបម្រើគ្រួសារ និងសហគមន៍។ ដោយសារគោលនយោបាយសម្រាប់ឧស្សាហកម្មជនបទ របរត្បាញសំពត់សង្គិមរបស់ភូមិ ស៊ីថយ បានរីកចម្រើនដល់ជំហានថ្មីមួយ។ នៅឆ្នាំ ២០០០ នៅពេលមុខរបរតម្បាញត្រូវបានស្តារឡើងវិញ មានស្ត្រីតែ ១៦ នាក់ប៉ុណ្ណោះចូលរួម ប៉ុន្តែឥឡូវនេះមានជាង ៤០ គ្រួសាររក្សាអាជីពតម្បាញសំពត់សង្គិម។


អ្នកស្រី ឡា អូ ធីហៀន ជាប្រជាជនម្នាក់ក្នុងចំណោមប្រជាជននៅផ្សារភ្ជាប់នឹងភូមិសិប្បកម្មបានចែករំលែកថា៖ ធម្មតាស្ត្រីក្នុងភូមិនៅតែទៅធ្វើស្រែចម្ការ។ ពេលមានការកុម្ម៉ង់ គ្រប់គ្នាប្រមូលផ្តុំគ្នារើសយកការរចនា និងលំនាំ រួចរួមគ្នាធ្វើស៊ុម ត្បាញរបស់តាមការកុម្ម៉ង់របស់អតិថិជន។ ដើម្បីមានផលិតផលសំពត់សង្គិមស្អាត ជំហានពិសេសដំបូងគឺការដំឡើងក្តាកី។ ប្រសិនបើក្តាកីមិនត្រូវបានធ្វើឱ្យត្រឹមត្រូវ នោះខ្សែនឹងច្របូកច្របល់ ក្បាច់រចនាលេចចេញមិនស្មើ ហើយមិនស្អាត...
លោក ត្រឹន ក្វឹកហ្វី លេខាគណៈកម្មាធិការបក្សឃុំ ស៊ន់ឡាញ់ បានឲ្យដឹងថា ឯកសារមហាសន្និបាតបក្សឃុំអាណត្តិ ២០២៥-២០៣០ បានកំណត់ មុខរបរតម្បាញសំពត់សង្គិមប្រពៃណីចាត់ទុកថាជាមុខរបរសំខាន់ក្នុងការអភិរក្ស ហើយអភិវឌ្ឍន៍ដោយផ្សារភ្ជាប់ជាមួយនឹងវិស័យទេសចរណ៍។ មូលដ្ឋានមានបំណងបង្កើនតម្លៃផលិតផល បង្កើតការងារកាន់តែច្រើន បង្កើនប្រាក់ចំណូលជូនប្រជាជន ហើយទន្ទឹមនឹងនោះ រក្សាបាននូវអត្តសញ្ញាណវប្បធម៌របស់ជនជាតិ បាណា។

គណៈកម្មាធិការប្រជាជនឃុំ ស៊ន់ឡាញ់ កំពុងកៀងគរធនធានកម្លាំងដើម្បីកសាងតំបន់សម្រាប់តាំងបង្ហាញ បម្រើភ្ញៀវទេសចរណ៍ដើម្បីទទួលយកបទពិសោធន៍នៃការតម្បាញសំពត់សង្គិមជាក់ស្តែងនៅ ស៊ីថយ។ មូលដ្ឋាននឹងបន្តជំរុញការវិនិយោគលើគោលដៅទេសចរណ៍បានគ្រោងទុក ជាពិសេសអភិវឌ្ឍន៍ទេសចរណ៍សហគមន៍ និងទេសចរណ៍ធម្មជាតិនៅជ្រោះ មើ និង ជ្រោះ វឹកហម រួមផ្សំនឹងបរិយាកាសវប្បធម៌ប្រពៃណីគោលបំណងបង្កើតផលិតផលទេសចរណ៍ពិសេសដាច់ដោយឡែក៕
អត្ថបទនិថរូបថត៖ ស៊ន់ទ្រៀវ
ប្រែសម្រួល៖ សឺន ហេង