


បច្ចុប្បន្ន ខេត្ត សុកត្រាំង មានជិត ១០០ វត្តអារាមពុទ្ធសាសនាទក្ខិណនិកាយ ខ្មែរ។ ក្នុងមួយឆ្នាំៗ អោយតែឱកាសវិស្សមកាលមកដល់ ទីវត្តអារាមនៅខេត្ត សុកត្រាំង ក៏អ៊ូអរដោយថ្នាក់បង្រៀនភាសា ខ្មែរ សម្រាប់សិស្សសាលាជាកូនក្មួយបងប្អូនជនជាតិនៅក្នុងភូមិស្រុកទៀត។
វត្តអារាមជាច្រើននៅលើភូមិសាស្ត្រខេត្ត សុកត្រាំង បានទាក់ទាញប្អូនៗ សិស្សសាលាមករៀនអក្សរ ខ្មែរ ជាមធ្យមពី ៥០ ទៅ ២០០ ប្អូនក្នុងមួយឆ្នាំ។ ជាធម្មតាថ្នាក់រៀនទាំងអស់ត្រូវបានរៀបចំឡើងនៅពេលព្រឹកឬរសៀលបណ្តាថ្ងៃក្នុងសប្តាហ៍ ដែលបង្រៀនដោយព្រះសង្ឃ។


ព្រះតេជគុណ សឺន ថន ព្រះចៅអធិការវត្ត ពោធិសាល ជ្រោយទឹមកណ្តាល (ភូមិ តឹមឡុក ឃុំ ដាយតឹម ស្រុក មីស្វៀន ខេត្ត សុកត្រាំង) មានថេរដីកាថា ការបើកថ្នាក់បង្រៀនអក្សរ ខ្មែរ នៅវត្តមិនត្រឹមតែជួយប្អូនៗ សិស្សសាលាលើកកម្ពស់លទ្ធភាពប្រើភាសាជនជាតិខ្លួនប៉ុននោះទេ ថែមទាំងរួមចំណែកថែរក្សានិងលើកស្ទួយអត្តសញ្ញាណវប្បធម៌ប្រពៃណីក្នុងសហគមន៍ទៀតផង។ នេះក៏ជាសកម្មភាពជាក់ស្តែងគាំទ្រគោលនយោបាយរបស់បក្សនិងរដ្ឋស្តីពីការងារអភិរក្សភាសានិយាយ អក្សរសរសេររបស់បណ្តាជនជាតិភាគតិច។
យោងតាមព្រះតេជគុណ សឺន ថន ឆ្នាំនេះ វត្ត ជ្រោយទឹមកណ្តាល បើកពីរថ្នាក់ ថ្នាក់ទី ១ និងថ្នាក់ទី ២ ដោយមានសិស្សសាលាចូលរួមជាង ១០០ ប្អូន។ ក្រៅពីនេះ វត្តក៏បានបើកថ្នាក់បាលីទី ១ សម្រាប់ព្រះសង្ឃសិក្សាទៀតផង។ បណ្តាថ្នាក់សិក្សាឱកាសវិស្សមកាលដូច្នេះមិនត្រឹមតែបង្រៀនអានសរសេរអក្សរ ភាសានិយាយប៉ុននោះទេ ថែមទាំងបង្រៀនទំនៀមទម្លាប់ សីលធម៌ធ្វើជាមនុស្សល្អតាមទំនៀមទម្លាប់ពុទ្ធសាសនាទក្ខិណនិកាយ ខ្មែរ ទៀតផង។

ប្រការពិសេស ថ្នាក់រៀនឱកាសវិស្សមកាលនេះមិនគិតថ្លៃសិក្សាទាំងស្រុង។ ព្រះភិក្ខុសង្ឃរ៉ាប់រងតួនាទីជាគ្រូ។ មិនធុញទ្រាន់នឹងកណ្តាលថ្ងៃខែប្រាំងក្តៅស្អុះ សម្ភារៈសិក្សាមិនទាន់ឆ្លើយតបបានគ្រប់គ្រាន់ បន្ទប់រៀនមិនទំនើបក៏ដោយ ក៏ព្រះសង្ឃនៅតែឧស្សាហ៍ព្យាយាមបង្ហាត់បង្រៀនតាំងពីអក្សរមួយតួៗ។
កុមារជាច្រើនចូលថ្នាក់រៀនមិនត្រៀមសម្លៀកបំពាក់ថ្មី មិនត្រៀមសៀវភៅថ្មី ប៉ុន្តែប្តូរមកវិញ កន្លែងនេះកក់ក្តៅដោយមនោសញ្ចេតនាគ្រូនិងសិស្ស ការផ្សារភ្ជាប់សហគមន៍និងទាំងមោទកភាពក្នុងការថែរក្សាអត្តសញ្ញាណវប្បធម៌ជនជាតិទៀតផង។

ប្អូនៗ សិស្សសាលាមិនត្រឹមតែរៀនអក្សរ ភាសានិយាយប៉ុននោះទេ ថែមទាំងបានរៀនសុជីវធម៌ ទំនៀមទម្លាប់ របៀបជម្រាបសួរទៅវិញទៅមក ការសម្តែងឥរិយា ។ល។ ដូចជាមធ្យោបាយ ‟ផ្ទេរបន្តភ្លើង” វប្បធម៌មួយ ពីមួយជំនាន់ទៅមួយជំនាន់ទៀត។ ទោះបីជានៅមានការលំបាកជាច្រើនក៏ដោយ ប្អូនៗ នៅតែរួសរាន់ទៅកាន់ថ្នាក់រៀនជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ ព្រោះតែស្មារតីសង្វាតរៀនសូត្រនោះដោយផ្ទាល់ធ្វើឱ្យបង្កើតបានជារដូវវិស្សមកាលមួយគួរអោយចងចាំនិងពោរពេញដោយអត្ថន័យ។
កើតឆ្នាំ ២០១៧ កុមារា សឺន ហ្វាងផឿង (ភូមិ តឹមឡុក ឃុំ ដាយតឹម) លើកដំបូងកាន់សៀវភៅទៅវត្តរៀនអក្សរ ខ្មែរ សម្រាប់ថ្នាក់ទី ១ បានចែករំលែកថា៖ ‟ចូលវត្តរៀន ប្អូនចេះអក្សរផងបានចូលរួមលេងល្បែងទាំងឡាយនឹងមិត្តរៀនជាមួយផង ដូច្នេះហើយប្អូនចូលចិត្តណាស់។ ប្អូននឹងព្យាយាមរៀនតួព្យញ្ជនៈនិងស្រៈអក្សរ ខ្មែរ ឲ្យបានល្អដើម្បីបញ្ចប់វគ្គប្រលងបានពិន្ទុខ្ពស់ហើយមានរង្វាន់”។


ដើម្បីលើកទឹកចិត្តប្អូនៗ សិក្សារៀនសូត្រល្អ មុនពេលឈានចូលវគ្គសិក្សា វត្តអារាមនិងគណៈកម្មការវត្តបានរៀបចំសៀវភៅ សិក្ខូបករណ៍សម្រាប់សិស្សសាលា។ មានវត្តមួយចំនួនក៏បានចលនាពុទ្ធបរិស័ទ សប្បុរសជន អង្គការមហាជនឧបត្ថម្ភសៀវភៅពុម្ព សៀវភៅសរសេរ ប៊ិចសរសេរ ឯកសារសិក្សាអក្សរ ខ្មែរ សម្លៀកបំពាក់ កង់ឬថវិកាចំណាយក្នុងការសិក្សា ។ល។ ក៏ដូចជាបង្កើតបរិយាកាសសប្បាយរីករាយអោយប្អូនៗ ចូលរួមលេងល្បែងសរសេរអក្សរត្រូវអក្ខរាវិរុទ្ធនិងសរសេរអក្សរស្អាត។
កុមារី ឡឹម ធីហុងញុង អាយុ ១៤ ឆ្នាំ បច្ចុប្បន្នកំពុងចូលរួមសិក្សារៀនសូត្រថ្នាក់ទី ២ នៅវត្ត ជ្រោយទឹមកណ្តាល ចែករំលែកដោយសោមនស្សរីករាយថា៖ "ប្អូនសប្បាយចិត្តនិងមោទកភាពណាស់ដែលបានរៀនអក្សរ ខ្មែរ នៅវត្ត ព្រោះនេះជាកន្លែងថែរក្សានិងបង្ហាត់បង្រៀនភាសា វប្បធម៌ប្រពៃណីរបស់ជនជាតិខ្លួន។ ក្រៅពីនេះ បរិស្ថានវត្តក៏ស្ងប់ស្ងាត់ ស្រគត់ស្រគំជួយឱ្យប្អូនផ្តោតការយកចិត្តទុកដាក់លើការសិក្សាថែមទៀត។ ព្រះសង្ឃក៏អស់ពីចិត្តពីថ្លើមបង្ហាត់បង្រៀនយ៉ាងខ្លាំង មិនត្រឹមតែអំពីចំណេះវិជ្ជាប៉ុននោះទេថែមទាំងសីលធម៌ របៀបរបបរស់នៅ”។

រីឯនៅវត្ត ពោធិសត្ថារាម (វត្ត ពោធិ៍) នៅអនុសង្កាត់ ៣ សង្កាត់ ៧ (ទីក្រុង សុកត្រាំង) ឆ្នាំនេះបើក ៣ ថ្នាក់បង្រៀនអក្សរ ខ្មែរ ពីថ្នាក់ទី ១ ដល់ថ្នាក់ទី ៣ ដោយមានចំនួនសិស្សសាលាឡើងដល់ ១២០ ប្អូន ស្ថិតក្នុងវ័យអាយុពី ៦ ដល់ ១៤ ឆ្នាំចូលរៀន។
ព្រះតេជគុណ យ៉ាញ់ ហ៊ឺវបាំង ព្រះអង្គគ្រូបង្រៀននៃថ្នាក់បង្រៀនអក្សរ ខ្មែរ នៅវត្ត ពោធិសត្ថារាម (វត្ត ពោធិ៍) មានថេរដីកាថា៖ ‟ការបើកថ្នាក់រៀនអក្សរ ខ្មែរ មិនត្រឹមតែជួយប្អូនតូចៗ កាត់បន្ថយការលេងឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិចក្នុងឱកាសវិស្សមកាលប៉ុននោះទេ ថែមទាំងបង្កើតឱកាសឱ្យប្អូនៗ បានរៀនអក្សរនិងភាសាកំណើតរបស់ខ្លួនដោយស្មារតីសិក្សារៀនសូត្រយ៉ាងមុតមាំក្នុងអំឡុងពេលវិស្សមកាល ២ ខែ ប្អូនៗ អាចស្គាល់ដឹងតួអក្សរនិងវិធីអានបំណិនសរសេរនឹងត្រូវបានបំពេញវិជ្ជាជាប្រចាំនាសម័យវិស្សមកាលបន្តទៀត”។

ការបើកថ្នាក់រៀនភាសា ខ្មែរ ក្នុងឱកាសវិស្សមកាលមិនត្រឹមតែរក្សាអត្តសញ្ញាណវប្បធម៌ប៉ុននោះទេ ថែមទាំងរួមចំណែកថែរក្សាភាសានិយាយនិងអក្សរសរសេររបស់បងប្អូនជនជាតិ ខ្មែរ ក្នុងសហគមន៍ រួមគ្នាកសាងសហគមន៍មួយសាមគ្គី អភិវឌ្ឍប្រកបដោយចីរភាព៕
អត្ថបទនិងរូបថត៖ សឺន ហេង
ប្រែសម្រួលនិងបញ្ចូលទិន្នន័យ៖ យ័ញ លើយ